Co:
Warsztaty z projektowania parametrycznego P^3
Kto:
organizatorzy:
Piotr Adamski, Olga Chrzanowska, Rafał Jóźwiak, Ewelina Stawowy;
tutorzy:
Sebastian Białkowski, Tudor Cosmatu, Alexander Kalachev;
uczestnicy:
Łukasz Barej, Bartosz Bochyński, Tomasz Chojnacki, Dominika Dudek, Aleksander Dynarek, Edyta Fularz, Andrzej Giełzak, Katarzyna Janiszewska, Katarzyna Kazimierczyk, Piotr Kluszczyński, Paulina Kowalska, Michał Kozłowski, Klaudia Królikowska, Emilia Makaruk, Anna Mastalerz, Andrzej Pajączkowski, Sylwia Pawłowska, Łukasz Pieńczykowski, Paulina Rodzeń, Joanna Sibrecht, Łukasz Stawiński, Aleksander Świątek, Martyna Wróblewska
Kiedy:
23 września – 20 października 2013
Gdzie:
Politechnika Łódzka
Prawie wszystkie działania Koła Naukowego KĄT Studentów Architektury i Urbanistyki Politechniki Łódzkiej podejmowane są z potrzeby czysto poznawczej, uzupełniając przy tym program dydaktyczny. Ostatni projekt koła, zrealizowany przez studentów – Piotra Adamskiego, Olgę Chrzanowską, Rafała Jóźwiaka i Ewelinę Stawowy, jest największym tego rodzaju przedsięwzięciem . Pomysł wybudowania całkowicie sparametryzowanego pawilonu w skali człowieka, w ramach Warsztatów z Projektowania Parametrycznego P^3, wiązał się z koniecznością nauki odpowiednich narzędzi projektowych oraz zastosowania nieco innej metodologii pracy. Założenia te nie stały się dla nas przeszkodą, wręcz przeciwnie – zmotywowały nas do włożenia to przedsięwzięcie dużo czasu i energii. Jako organizatorzy mamy poczucie, że realizacja przedsięwzięcia, poza jej naukowym wymiarem, przyczyniła się w znacznym stopniu do zdobywania umiejętności pracy w zespole oraz integracji społeczności akademickiej.
/webinaria, wstępniaki, sklejka
Prace organizacyjne nad projektem rozpoczęły się w maju 2013 roku, zaś dla ewentualnych uczestników dwa miesiące później. Już wtedy mieliśmy zadanie niełatwe, ponieważ musieliśmy zachęcić ludzi do pracy związanej z nauką programów umożliwiających projektowanie parametryczne. Dwójka studentów – Aleksander Dynarek i Piotr Kluszczyński (później uczestnicy warsztatów) na naszą prośbę zrealizowali serię webinarów, w których opisali interfejs oraz podstawowe funkcje programów Rhino i Grasshopper. Tutoriale miały zachęcić do pracy własnej i przygotować studentów do nadchodzących, intensywnych warsztatów. Równolegle, uzbrajając się w regulamin, przeprowadziliśmy rekrutację uczestników. Do 9 września wszyscy chętni zostali poproszeni o przesłanie prac – wstępniaków przedstawiających koncepcję pawilonu. Komisja wybrała najlepsze pomysły i stworzyła listę 26 uczestników, którzy razem z organizatorami stworzyli 30 osobową grupę, która odpowiadała ilości zakupionych specjalnie na ten cel licencji programu Rhino. Oprócz tego kupiliśmy 200 m^2 sklejki z drewna liściastego, o grubości 15 mm, która miała służyć za materiał budowlany, determinując przy tym wielkość obiektu.
 |
| 3 m^3 sklejki liściastej z OZPS Orzechowo |
Tydzień 1. /nauka, koncepcja pawilonu
Najważniejszym tygodniem Projektu P^3 był tydzień trwający między 23 a 29 września 2013. W tym czasie trzech tutorów, Sebastian Białkowski, Tudor Cosmatu i Alexander Kalachev, odpowiadali za wprowadzenie uczestników w tematykę projektowania parametrycznego oraz samego pawilonu. Warsztaty rozpoczęliśmy od intensywnej nauki oprogramowania Rhino i Grasshopper.
 |
| nauka Rhino + Grasshopper |
W ciągu trzech pierwszych dni Sebastian wraz z Tudorem przeprowadzili serię wykładów i
tutoriali podczas, których uczestnicy zapoznali się z tradycyjnym modelowaniem za pomocą techniki NURBS, krzywych Beziera czy Bspline. Następnie przedstawione im zostały narzędzia parametryczne służące do penalizacji powierzchni NURBS, zmiany geometrii w zależności od atraktorów, czy możliwość symulacji fizycznych przy użyciu dodatku Kangaroo.
 |
| w pracowni B16 |
Trzeciego dnia warsztatów zaczęliśmy przenosić się do pracowni B16, która stała się miejscem kreatywnej wymiany myśli, gdzie skupiliśmy się na tworzeniu pawilonu. Podzieliliśmy się na pięć grup projektowych. Każda z nich miała za zadanie przygotować koncepcję pawilonu. Powstało 5 interesujących pomysłów, każdy posiadał konkretną, odmienną ideę, w każdym z nich zaprezentowane zostały ciekawe formy, wzory, detale i sposoby łączeń. Można powiedzieć, że te wszystkie koncepcje stały się składową pawilonu docelowego. Z pomocą tutorów opracowywaliśmy definicję w Grasshopperze, która miała nadać pawilonowi ostateczną formę.
 |
szukanie połączeń paneli, od lewej:
Paulina Rodzeń, Martyna Wróblewska |
Zdefiniowaliśmy trzy centralne punkty odpowiadające za środki wewnętrznych kolumn, oraz trzy łukowe odcinki, które odpowiadały za ściany. Użyliśmy parametrów naturalnych sił (odwróconej grawitacji) w celu uzyskania struktury samonośnej o kształcie kopuły, poprzez zastosowane łuków parabolicznych, podobnych jakie stosował w swoich modelach A. Gaudi.
 |
| generacja formy |
Nadaliśmy strukturze wzór origami oraz wymyśliliśmy sposób łączenia płaszczyzn w siatce modelu. Panele postanowiliśmy łączyć na zasadzie zamka błyskawicznego, spajając krawędzie i nadając lepszy rozkład sił, jednocześnie potrajając powierzchnię styku paneli między sobą. Opracowaliśmy również metodę ich łączenia, nie wykorzystując do tego innego materiału niż drewno.
 |
| łączenia paneli |
Wydawało się, że już byliśmy blisko końca, ale jak się później okazało potrzebowaliśmy kolejnego tygodnia aby przygotować projekt do fabrykacji. Mimo, że planowane początkowo na tydzień warsztaty zakończyły się, a Tudor z Alexem wyjechali z Łodzi, to uświadomiliśmy sobie, że to dopiero początek intensywnej pracy...
 |
| tutorzy, od lewej: Alexander Kalachev, Sebastian Białkowski, Tudor Cosmatu |
Czytaj dalej...
